Zadziwiający Grodzisk

Wczoraj wybrałam się na zlecenie do Archiwum Państwowego, oddział w Grodzisku Maz. Bardzo miła obsługa, wszystko co mogłam to przejrzałam. W każdym razie jak wyszłam z archiwum, a jeszcze było jasno, to grzechem byłoby nie odwiedzić miejscowego, starego cmentarza.

Choć ogrodzenie wyglądało na stare, na pierwszy rzut oka wydawało się, że nie będzie dużo starych nagrobków. Przeszłam się główną aleją, gdzieniegdzie natrafiając na stare groby.

W pewnym momencie starych grobów zaczęło przybywać. Skręciłam w lewo i znalazłam się w innym świecie. Wśród starych przedwojennych nagrobków, wśród wielu ludzkich historii.

Znalazłam grób burmistrza ze Zgierza i sędziego sądu lubelskiego. Natrafiłam na groby Powstańców Warszawskich, Listopadowych, jak również Powstańca Wielkopolskiego.
Jakże różne były ich historie! Cóż sprawiło, że spoczęli na cmentarzu w małym mieście ok. 40 km na południowy zachód od Warszawy? Bardzo chciałabym to wiedzieć, móc posłuchać ich wspomnień.

Jak zwykle natrafiłam na rodzinne nazwisko - Stanisław Suski. Pewnie to jakiś powinowaty, bo rodzina Suskich jest olbrzymia, a my trzykrotnie związaliśmy się z rodziną Suskich. Mama mojego pradziadka była Suska z domu, kuzyn mojego prapradziadka ożenił się z Suską i ja mam 3 kuzynki Suskie.

"Moi" Kresowiacy też mnie znaleźli - był grób chłopca - ucznia konwiktu w Chyrowie i rodzina pochodząca z Bożykowiec na Podolu. I jak zwykle poczułam się miło, uśmiechnęłam się, znajdując pobratymców - oni by rozumieli moją miłość do Ukrainy. ;)

Dlaczego piszę, że "mnie znaleźli"... dlatego, że szczerze wierzę, że zmarli których groby fotografuję, opiekują się mną żeby mi się nic złego nie stało, a także pozwalają mi znaleźć siebie, przedstawiając mi się czasem w ten czy w inny sposób ;)

Na cmentarzu byłam około godziny. Zrobiłam ponad 300 zdjęć, a obeszłam może 1/5 cmentarza. Na pewno jeszcze tam wrócę. ;)

Chwyciło mnie za serce jedno z przeczytanych epitafiów:

"Można odejść na zawsze by stale być blisko".